Zeg heren. Wassen jullie je handen na iedere poep- of plasbeurt? Even eerlijk! Nee hè!? Wanneer ik op een openbaar toilet in Nederland sta (nooit zit trouwens) valt het mij op hoe weinig mannen hun handen wassen na een boodschap. Wat is dat toch? Iedereen leerde vroeger van die lieve lagere schooljuf: ‘na het plassen, handen wassen’?
Amerika is het walhalla van het handen wassen. Bordjes met het vriendelijke verzoek hangen in ieder toilet, maar dat is eigenlijk voor de sier. Iedereen doet het. In die 2,5 week heb ik maar 1 man gezien die niet zijn handen wastte na het zeiken. Meneer werd door de rest van de bezoekers vreemd nagekeken toen hij in 1 streep van het urinoir naar de uitgang liep.
Geen idee waar dat hygiënische gedoe van de Amerikanen vandaan komt, maar lekker is het. In de US ben je niet bang om iemand een hand te geven zonder er bij na te denken dat er net een waterval van urine over is gegaan. Ik krijg het hier al vaak spaans benauwd wanneer een winkelbediende mijn broodje met blote handjes uit de vitrine pakt.
Nu lijkt het misschien wat hygiënisch gereutel van mijn kant, maar jaarlijks overlijden er zo’n miljoen kinderen door het niet handen wassen (BRON). Het zijn feiten om toch even over na te denken. In Nederland gaat men pas weer tot actie over wanneer er een globaal griepje deze kant op komt waaien. Doe het toch verdorie altijd. En nu niet ineens de handen gaan wassen in onschuld, want daar helpt geen 1 zeepje tegen.
Vandaag gaan we weer een flink stukje rijden. En daar moet natuurlijk voor getankt worden. ‘s Morgens zijn we redelijk op tijd uit bed gekomen en hebben wat fruit als ontbijt gegeten wat we gister hadden gekocht. Er was even geen trek in een uitgebreid ontbijt endus zitten we op tijd in de auto richting Front Royal. Mooi he, zo’n auto nog achter je camper :-)
Dat beloofde bij het opstaan weer een mooie dag te worden. De lucht strakblauw en de temperatuur zou vandaag richting 28 graden gaan. Maar eerst, onbijt. En wanneer je tegen Jes en mij ontbijt zegt in Amerika roepen wij Cracker Barrel!
Cracker Barrel is een restaurant waar ze die typische ouderwetse onbijtjes hebben. Wij zijn er gek op en dus wilde we deze morgen er zeker naar toe. Het is toch altijd maf om ‘s ochtends een toko vol mensen te zien zitten, maar Amerikanen onbijten bijna altijd buiten de deur. Voor ons was het altijd even wennen, maar het voordeel is dat we na zo’n ontbijt nooit meer tussen de middag eten.
De vluchten van Continental Airlines waren door Irene allemaal gecanceld waardoor er veel mensen op de reservelijst zouden staan. Voor ons was het dus een kwestie van zeer vroeg uit bed en op naar het vliegveld voor de tickets. Je moet er toch niet aan denken dat jouw tickets, voor je neus, naar een ander toe gaan.
Daarom ook al 3 uur voor de de lift-off aanwezig. En wat we al vermoeden werd werkelijkheid. Bij alle vluchten richting New York was het aansluiten in een lange rij. Nogal wat reizigers, waar hun vlucht eerder van was gecanceld, probeerden toch nog een ticket te bemachtigen. Natuurlijk al een eerste controle nog voordat je in de rij staat en een controle of je je ESTA had aangevraagd. Dit papiertje heb je sinds 2 jaar nodig om de US binnen te komen. Vergeet ‘m dus vooraf niet aan te vragen, want je bent de Sjaak!
Een half uurtje later waren wij aan de beurt en na wat administratief geregel hadden hem in handen. Het felbegeerde ticket die ons naar de States zou brengen. Zoveel dagen in spanning geleefd, door Orkaan Irene, of het allemaal wel door zou gaan. En dan is dat kleine papiertje een hele opluchting.
De ruim 2 uur wachten ging als een speer voorbij en voor we het wisten was het 09:45 uur om de lucht in te gaan. Een overvolle Continental Airlines lichtte zijn wielen van de grond en weg waren we. Wat een heerlijk gevoel na al die dagen onzekerheid. We gaan na 3 jaar weer naar dat ontzettend gave vakantieland.
De planning van onze vakantie. De verschillende data staan dus voor de dag dat we er overnachten. Een voorbeeld, van 7 op 8 september overnachten we in Kings of Prussia. De dag daarna reizen we door naar New York.
De laptop (lees Ipad) gaat mee op vakantie en we proberen iedere avond een verslagje te maken met foto’s hier op het blog. Kleine berichtje, wanneer er onderweg eens wifi is, zijn te lezen via mijn Twitter. Wanneer er problemen zijn met mijn blog (is voorgekomen tijdens onze reis naar Berlijn) dan via Twitter lezen waar de verslagjes staan.
Wij vinden het in ieder geval altijd ontzettend leuk om jullie op de hoogte te houden. En wij vinden het ook ontzettend leuk, wanneer jullie het waarderen, dat jullie een berichtje achter laten.
zaterdag 17:00 uur – De komende 36 uur wordt het toch spannend, want wat voor schade gaat Irene aanrichten in het oosten van de VS? Intussen is de orkaan iets in kracht afgenomen, maar men is vooral bang voor de wateroverlast. Grote gedeeltes van New York zijn geëvacueerd en zelfs in Manhattan zou het mogelijk zijn dat de straten blank komen te staan. Ik ben vooral wat huiverig voor de metro’s die vol zouden kunnen lopen. Wanneer we de stad bezoeken, en er zou geen ondergrondse zijn, dan wordt het knap lastig om alternatieven te vinden qua vervoer. Bussen zitten snel overvol en taxi’s zullen ook dan wel niet te krijgen zijn.
En dan is er nog het vliegveld van Newark, vlakbij New York, waar wij as dinsdag naartoe vliegen. Één voordeel, wij gaan direct door naar het westen (Harrisburg, Phensylvania), om een kleine twee weken later pas terug te komen in New York. Maar, houdt het vliegveld zich een beetje onder de storm? Het ligt redelijk dicht bij de Baai van New York en zou dus schade op kunnen lopen. En de huurauto, zal die deze storm deukvrij overleven?
Op dit moment raast de storm over het zuid-oosten van Virginia. Dit gebied bezoeken wij volgend weekend. Er staat daar een mooi pretpark (Bush Gardens) en willen een bezoek brengen aan Williamsburg. Het centrum van het stadje heeft perfecte webcams om alles in de gaten te houden. Zelfs nu, tijdens de storm.
Het zijn vragen, vragen en nog eens vragen, die binnen 36 uur waarschijnlijk wel beantwoord worden. Het is te hopen dat we zonder problemen dinsdag op het vliegtuig kunnen stappen.
De laatste keer dat we de Verenigde Staten in 2008 bezochten hadden we te maken met orkaan Gustav. Nu lijkt Irene onze vakantie zuur te maken. De orkaan vliegt op dit moment over de Bahamas en zet koers richting de oostkust van Amerika. Precies naar het gedeelte waar wij ruim de helft van onze tour door de VS gaan maken.
Dinsdag vliegen we op New York waar dan, volgens de planning, de storm zondag is langs geraasd. De storm is nu ingeschaald op categorie 2 wat inhoudt dat er redelijke schade zou kunnen ontstaan. Om een vergelijk te geven, de verwoestende orkaan Katrina in 2005 had categorie 5. Gustav, had 3 toen hij op de USA stuitte en leide tot redelijke schade.
Meer als afwachten en CCN en The Weather Channel in de gaten houden kunnen we niet doen. We hopen maar dat het een storm in een glas water blijkt te zijn, want in drie dagen tijd kan er nog veel gebeuren.
UPDATE 25/08 7:30: Intussen is verwachte categorie voor New York afgenomen van 2 naar 1.
Het is lachen, gieren, brullen in het plaatstje Santa Claus in Indiana. Het Santa Claus square, de Santa Claus brandweerkazerne (inclusief brandweerauto Rudolph en Dasher), het Santa Claus postkantoor en natuurlijk het Santa Claus kerkhof. We hebben de kerstman er echter niet aangetroffen.
Vreemde plaatsnamen, ze zijn er vollop in de US. Wij willen er graag een paar blokken voor omrijden. Even een fotootje van, en hup, weer verder. Santa Claus was in 2008 echter een bewust doel van onze reis. Er ligt namelijk een ontzettend leuk pretpark in het dorp wat zijn oorsprong te danken heeft aan de plaatsnaam.
Het postkantoor werd namelijk eind 19e eeuw overspoelt met brieven van lieve kindjes. Wanneer postbeambtes in de US alleen maar Santa Claus op een envelop zagen staan ging deze linea recta naar Indiana. Het postkantoor werd overspoeld door brieven, alleen wat er mee toe doen? Ze allemaal beantwoorden was te veel werk. Dan maar een klein museum inrichten, in het plaatselijke postkantoor, met de meest mooie, gekke en vreemde brieven die ze ooit hadden ontvangen. Continue Reading »
De aftelklok doet goed zijn best. Nog ruim 40 dagen en we kunnen weer het vliegtuig in. Eindelijk weer naar de US of A waar we al 3 jaar niet zijn geweest. We beginnen langzamerhand ontwenningsverschijnselen te krijgen. Dat prachtige land waar we al 4 briljante vakanties hebben gehad.
Amerika, hier in Nederland vooral afgeschilderd als dat idiote land. Dat land waar alleen maar dikke mensen wonen en waar je voor je voor de meest idote dingen geseud wordt. En natuurlijk het land waar niemand met geld om kan gaan. Zo kennen de meesten het.
Ik ken het vooral als vriendelijk, bijzonder gastvrij en ook nog eens een land waar niets te gek is. Ja, vriendelijk. Misschien op het overdreven af. Maar wees eerlijk, niets heerlijker om ergens met open armen te worden ontvangen na een lange vakantiedag. Veel Nederlandse hotel- en restaurantmedewerkers kunnen nog wat leren van die gekke Amerikanen.
Daarom de komende maand wat blogjes over hoe heerlijk, mooi, maar vooral hoe zot het landje van de stars and stripes is. Alvast weer dromen over dat prachtige landje waar we over ruim 40 dagen weer een paar weken naartoe gaan.
