Mark Rijk

Terwijl de rest van Nederland filevrij is wegens de vakantie staan we hier in Zeeland weer regelmatig bumper aan bumper. De tientallen bruggen gaan weer om het kwartier open en op de vrijdag en zaterdag loopt de A58 weer vast door de wisseling van vakantiegangers.

Voor een maand zijn we weer een Duitse kolonie moet Rijkswaterstaat hebben gedacht bij de wegwerkzaamheden bij Vrouwenpolder. We planten naast een bedankbord in het Nederlands maar meteen een bord in het Duits. De Italianen en Spanjaarden vinden echter de Zeeuwse kust ook steeds vaker. Kunnen we volgend jaar daar ook niet meteen een bord voor maken? Vielen dank!

Helemaal af is dit blog nog niet, maar hij is het aanzien waard. Op een aantal plekken is nog niet alles vertaald naar het Nederlands en sommige foto’s zijn nog corrupt. Achter de schermen moet er ook nogal wat gebeuren, maar dat is voor latere zorg. Ik ben in ieder geval blij om julie markrijk.nl te presenteren.

Zoals de vaste bezoekers wel zien, het is toch weer oranje. Tig kleuren heb ik geprobeerd, maar ze kwamen niet door de keuring. Telkens bleef ik maar weer op het oranje terugkomen. En ach, waarom ook niet? Het blijft herkenbaar en oranje past ook wel bij me.

Het idee van de url was al een tijdje de bedoeling. Markrijk.nl was nog vrij, maar ik weet dat er ook een oa een triatleet is met dezelfde naam. Ik zou er toch zo ontzettend van balen dat die ineens weg zou zijn. “Zeg Mark doe jij ook aan triatlon?” Opeisen dus! De verhuizing was overigens noodzakelijk om m’n vorige blog corrupt bleek te zijn. Godzijdank heb ik de posts kunnen veilig stellen, alleen de reacties zijn wel allemaal verloren. Helaas pindakaas. Het zij zo.

Ik kan in ieder geval weer bloggen op mijn eigen stek. En eerlijk gezegd begon ik het bloggen ook aardig te missen. Natuurlijk twitter ik volop, maar het nadeel daarvan is dat het vaak toch ontzettend vluchtig is en je als niet twitteraar er geen touw aan vast kan knopen. Kijk naar het twitterdebat van vanavond… geen touw aan vast te knopen!