Om duidelijk te laten zien dat het kattenluikverhaal ons toch aardig hoog zit. We hebben vanavond de 1e reactie van Renier maar eens geprobeerd, “zet aan de andere kant een bakje met iets wat hij heel graag eet.” Nou Renier, hij is zot op zijn brokken…
Dit wordt ‘m dus niet. Volgende keer gaan we het eens proberen met natvoer. Bedankt Marieke!
Na een paar weken waren Jes en ik het beu. Iedere keer moest die deur weer open worden gehouden om Woody buiten te laten. En dat was nog niet het grootste probleem, want wanneer je boodschappen wilde doen, moest je op meneertje wachten voor je op pad kon. Gelukkig is daar een universele oplossing voor, het kattenluik.
Deur eruit, gat in de deur (bedankt pa!), kattenluik erin, TADAAA! Nou Wood, daar is je vrijheid. Wanneer het buiten licht is kan je gaan en staan waar je maar wilt… althans, dat dachten we.
Nu verwacht je dat je zo’n kat makkelijk uitlegt hoe zo’n kattenluik werkt. Hij komt toch ook altijd op schoot wanneer je op je bovenbeen klopt? Dit was toch bijna hetzelfde? Even het plastic raampje laten klepperen en voila!
Ja, daar staan ze. Twee kleine gele bakjes te wachten op hun nieuwe eigenaar.
Begin januari overleed Bowie. Onze eerste kat die we treurig genoeg maar 2 jaar in huis hebben mogen hebben. Maar wat voor 2 jaar! Het waren jaren waarin we intens van het beestje hebben genoten. Zijn gemauw, geknuffel, zijn gezelligheid, hij heeft flink wat los gemaakt. Het afscheid was echt loodzwaar en de maanden daarna waren erg onwennig.
Wat andere jaren altijd een vette krent was om te draaien wordt met het jaar schraler. De Delta Profronde staat morgen weer op het programma, maar het deelnemersveld is dit jaar prut.
Twee keer was daar Paolo Bettini er, Museeuw stond aan de start en om nog maar een paar namen te noemen: McEwen, Steels, Hushovd, Bodrogi, Durand en Dekker. Prachtig om daar eens naast te mogen rijden met mijn wielerhartje.
Morgen is het ander koek. Wanneer ik de startlijst bekijk zie ik werkelijk geen 1 naam staan waarbij ik direct sta te springen. Ja, de belg Rosseler is een talent die later een groot artiest zal worden, maar dat zegt U natuurlijk totaal niks.
Hopelijk een prachtige koers met veel wind en spanning tot de laatste kilometer. Het zou deze Delta Profronde nog enigzins goed maken. Ennuh… Mark is natuurlijk niet vies van een foto waarop hij vol in actie is te zien. Dus sta je langs het parkoers, ik lach wel even