Iedere dag valt het woord Hedwige tientallen keren op de redactie. Voor een reportage was ik er al jaren niet meer geweest. Gister trok ik eindelijk weer eens naar de meest besproken polder van de Benelux. Een polder die op zonnige dagen een populaire dagattractie is geworden.
Ik bin Jewannes van der Linde en ik è pas un nieuwen ‘oed (2x)
En a de mensen me zie lôpe zehhe ze: oeoe oeoe is dat joen ‘oed
De eerste regels van het briljante nummer ‘Jewannes van de Linde’ van De Schompen. Een kleinkunstliedje welke jarenlang in de Zeeuwse Top 40 stond. Stond ja, want dit jaar is het, door Peter Dieleman geschreven, nummer niet meer in de lijst te vinden. Zonde, sneu, zware ontgoocheling. Hosternokke nog an toe! Gelukkig ben ik niet de enige Zeeuw die gaat hyperventileren dat we Jewannes nooit meer naar de Hoese Mart zien trekken.
Vrijdag 20 januari staat de aflevering van Trugkieke volledig in het teken van de dorpsfilm uit 1969 van ‘s-Heerenhoek. Programmamaker Jan-Willem Antheunisse had de stoffige band al jaren op de plank liggen en vond het nu tijd om er een aflevering van te maken. Het geeft een prachtig kijkje van het dorp ruim 40 jaar geleden.
Wanneer is iets een ramp en wanneer een rampje? Een dorp van 2000 inwoners volledig onder de asbest? Mensen die dagenlang niet meer in of uit hun huis kunnen. Straten, daken, tuinen en speelplaatsen moeten dagenlang worden schoon gemaakt. Is dat nou een ramp, of een rampje?
Oap boane eehne, de ploehe van Pl’ddet tehen de ploewhe van Neisens… Op boane tweeje…
Met het omroepen van de eerste namen schalt Eliane het Open NK krulbollen van start.
Ik ben beland in een wereld waar het lijkt of de tijd 20 jaar heeft stil gestaan. In het houten kot ruikt het naar vers gezette koffie en au de toilette voor ouwe mannen. Als je hier niet bekend bent zou je een kaartmiddag voor ouderen verwachten, maar hier wordt topsport bedreven. In de kooien wordt het bolspel gespeeld. Een sport die voor de leek nog het meest weg heeft van jeu de boule, maar het kleine balletje is vervangen door een paaltje (staak) en de ijzeren ballen vervangen door houten discs die op kazen lijken.
Oap boane dreije, de ploehe van Meertens tehen de ploehe van Blommaert…
Eliane heeft het druk. Met precieze zet ze de namen op een papiertje, doet die in een plastic ringetje en gooit ze in de mayonaise emmer die vandaag als lotingsschaal dient. Eliane is wedstrijdleider en een beetje de moeder van dit toernooi. Met schelle stem zorgt ze dat iedereen op tijd aan zijn of haar wedstrijd kan beginnen. Continue Reading »
Bijna 32 jaar is het geleden. De laatste huldiging voor een Zeeuwse coureur. Het was in mijn eigen ‘s-Heerenhoek, omdat Jan Raas Wereldkampioen werd in Valkenburg. Mijn vader had het nog op band staan en het is prachtig om nog eens even terug te zien.
‘s-Heerenhoek stond op zijn kop. Zo’n 2000 mensen waren er bij waar geen Dries Roelvink of Alwin optrad. Een rondje door het dorp met de open auto, een paar speeches en daarna weer gewoon het café in om er nog een keer op te toosten.
Vijf meter na de finish vallen vader en zoon elkaar in de armen. Huilend. Johnny huilt vanwege de pijn. Vader Cees beseft dat zijn zoon verdomd goed is weg gekomen. Twee stenen paaltjes, waartussen Johnny viel, hadden een andere wending kunnen geven aan deze dag. Een dag die toch zo prachtig begon.
Nu is het vechten. Vechten om de Zeeuwse Leeuw door de bloeddorstige hyena’s (let op dat smerige glimlachje links) te krijgen. Je ziet vader Cees denken: “Rot op! Laat hem gaan! Dit heeft hij niet verdiend!” Terwijl Johnny al blij is dat hij de arm van zijn vader rond hem heeft. De arm waar hij het laatste uur zo naar gesnakt heeft.
Sport is vaak niet eerlijk. Topsport is vaak nog veel oneerlijker. Maar om op deze manier de liefde tussen vader en zoon te zien… eerlijker is er niet!
“Dit is wè ut mooist uit m’n carriëre.” We zijn nog maar 6 dagen bezig in de Tour de France en Johnny Hoogerland is al 2 dagen vol in beeld. Afgelopen dinsdag mee in een ontsnapping die op 5 kilometer voor de finish strande. En vandaag… wat een geluk, wat een trots straalt er van dat plaatje af. Ja gut, het shirtje is wat maatjes te groot, maar wat staat het hem ontzettend goed.
Sinds hij drie jaar geleden weer prof werd gaat het verdomd goed. Mooi van voren in de Vuelta, een prachtig WK, maar die echt grote overwinning, die komt maar niet. Oké, soms zijn z’n aanvalspogingen niet handig te noemen, maar dat is Johnny. Hij wil erin klappen wanneer hij lekker rijdt. Het gas erop en rijden maar. Vandaag was daar weer zo’n typisch voorbeeld van. In de aanval en maar kijken waar het mosselschip strand. En vandaag was dat eindelijk met een flinke beloning. De bolletjestrui die hem zo ontzettend goed past.
En nu? Deze Tour is natuurlijk al redelijk geslaagd voor Hoogerland, maar ik kan me niet indenken dat het hier bij blijft. Hopelijk kan hij die bolletjestrui nog een tijdje dragen, maar de kroon op het werk zou een etappe zijn. Hij is in vorm, hij heeft de goede mood, dus er zit een kansje in. Dat zou echt ut mooiste in z’n carrière weze.