De revolutie in Egypte wordt grotendeels toegeschreven aan de grote impact van de sociale media. Maar wat voor invloed hadden de nieuwszenders Al Jazeera en, het minder bekende, Alarabiya in het conflict?
Tegenlicht ging naar Caïro en laat zien hoe belangrijk deze omroepen zijn geweest in de revolutie. Een rol die misschien nog wel groter is geweest dan we nu denken. Ik heb bijvoorbeeld nooit geweten dat Al Jazeera gefinancierd wordt door de Emir van Qatar. En laat die Emir nu een hekel hebben aan Moebarak en zijn regime. Het geeft het verhaal een compleet andere invalshoek.
‘De slag om de Arabische kijker,’ een bijzonder goede documentaire en een ‘must see’ voor mensen die geïnteresseerd zijn in nieuws. Waar ligt de grens van onafhankelijke journalistiek? Het geeft in ieder geval een mooi inkijkje in het journalistenbestaan in het Midden-Oosten.
Vreemd genoeg rijden we eigenlijk altijd naar Antwerpen of Brugge wanneer we een Vlaamse stad bezoeken. Waarom laten we Gent toch iedere keer links liggen?
Gent is leuk, lief en mooi. Niet het trotse zoals Brugge, of het bonkige als Antwerpen. Gent zit er tussenin en staat niet zo stil bij zijn uitstraling. Waarschijnlijk daardoor is deze stad eigenlijk de meest Vlaamse stad die er is. Mooie gebouwen, lieve mensen en bourgondisch zoals Vlaanderen hoort te zijn.
Een eindredacteur is de kapitein op het nieuwsschip. Hij of zij bepaald wat er in de uitzending komt, speurt naar fouten in items, biedt mogelijkheden aan verslaggevers en kiest de volgorde van de uitzending. Een regisseur is hoofd-uitzending en bepaalt welke camera’s er geschakeld worden, stuurt de ploeg aan én houdt in de gaten of al het nieuws in een bepaalde tijd past.
Het laatste is vaak een gevecht tussen eindredacteur en regisseur. Maar wel een leuk gevecht. “Ik wil da d’r echt in hebben,” roept ze met een lachende toon. “Maar dan moet je een ander item ècht laten vallen, ” roep ik haar na. Ze stoot haar collega aan. “Reken jij nou eens even mee!? Past dat noe in 12 minuten?” Vier zoekende ogen rekenen alles nog eens na. De regisseur staat lijdzaam toe te kijken en weet dat dit echt niet gaat passen.
Het is 9 over 6. Er loopt een item en er staat nog een item klaar van 2 minuten. Mijn water begint te klotsen, “Da ga niet passen!!” roep ik haar toe. Het is even stil. “Zeg Ariane,” roept ze de presentatrice toe. “Wil je in de volgende presentatietekst de 3e regel weglaten? En de eindpresentatie. Opschieten ermee! Lees ‘m maar lekker door!”
De laatste presentatie is gedaan, de eindleader loopt. 11 minuut 58, 11 minuut 59… “KLAAR!” Met een aanzet, komt ze uit haar stoel, en het lijkt of hier juist de wereldbeker is gewonnen. “YES! YEESSS!! YEEEEEESSSSSS!!!! Het is haar verdorie wederom gelukt om de maximaal 12 minuten optimaal te gebruiken. Een rekenwonder? Gevoel voor timing? Ik hou het gewoon op puur geluk. Maar wel geluk waar heerlijk mee is samen te werken!
Vestje… ‘t goa je hoed éé! En wanneer het eens op timing aankomt dan weet ik zeker dat het goed gaat komen in je volgende uitdaging!
Zeg heren. Wassen jullie je handen na iedere poep- of plasbeurt? Even eerlijk! Nee hè!? Wanneer ik op een openbaar toilet in Nederland sta (nooit zit trouwens) valt het mij op hoe weinig mannen hun handen wassen na een boodschap. Wat is dat toch? Iedereen leerde vroeger van die lieve lagere schooljuf: ‘na het plassen, handen wassen’?
Amerika is het walhalla van het handen wassen. Bordjes met het vriendelijke verzoek hangen in ieder toilet, maar dat is eigenlijk voor de sier. Iedereen doet het. In die 2,5 week heb ik maar 1 man gezien die niet zijn handen wastte na het zeiken. Meneer werd door de rest van de bezoekers vreemd nagekeken toen hij in 1 streep van het urinoir naar de uitgang liep.
Geen idee waar dat hygiënische gedoe van de Amerikanen vandaan komt, maar lekker is het. In de US ben je niet bang om iemand een hand te geven zonder er bij na te denken dat er net een waterval van urine over is gegaan. Ik krijg het hier al vaak spaans benauwd wanneer een winkelbediende mijn broodje met blote handjes uit de vitrine pakt.
Nu lijkt het misschien wat hygiënisch gereutel van mijn kant, maar jaarlijks overlijden er zo’n miljoen kinderen door het niet handen wassen (BRON). Het zijn feiten om toch even over na te denken. In Nederland gaat men pas weer tot actie over wanneer er een globaal griepje deze kant op komt waaien. Doe het toch verdorie altijd. En nu niet ineens de handen gaan wassen in onschuld, want daar helpt geen 1 zeepje tegen.
Eind augustus 2011 vertrokken Jessica en ik voor een vakantie naar het Noord-Oosten van de USA. Hieronder een overzicht van verslagen die we iedere avond maakten voor de thuisblijvers. Het is echt een onvergetelijke vakantie geworden.
‘I fixed it’ is een onderdeel van de populaire Amerikaanse site Failblog. Het is zelfs zo populair dat ze een eigen fotoboek hebben uitgebracht. En niet onverdiend, want in de boekenwinkel Barnes & Noble zagen we dat het één van de best verkopende boeken is.
Eens kijken of mijn inzending in ieder geval op de site komt te staan.
Ons voorlaatste hotelletje van deze vakantie met de KIA waar we bijna 2500 km mee hebben gereden. Hij raakt een beetje vies, dus het wordt tijd dat we ‘m inruilen.
Vandaag rijden we nog even stukje noordelijker naar Salem. Het dorp is beroemd geworden door de heksenprocessie die er in 1692 werden gehouden. Er werden 9 heksen opgehangen die werden verdacht van hekserij.
Vandaag de dag is plaatstje veranderd in een toeristische attractie waar alles in het teken staat van heksen. In het dorp een aantal standbeelden, die aan de tijd herinneren en een drietal musea waar je historie kunt bekijken.
We wisten eigenlijk niet wat we van Boston moesten verwachten. We hadden maar 1 dag en we wilden een aantal plaatsen toch zeker zien. Via internet had gelezen over de Duck Tour. Een rondrit door de stad over land en water. Een mooie gelegenheid om een eerste indruk van de stad te krijgen.
Dit is dus zo’n amfibievoertuig. Vaak zijn ze gebruikt door het leger om manschappen te vervoeren.
Normaal gesproken zijn wij geen grote fan van de tours door de stad, maar de reacties op het internet zijn zeer enthousiast. Waarom? De humor van de gids/chauffeur. En idd, het was vanaf minuut 1 gigantisch lachen, omdat hij constant commentaar zit te geven op mensen die over straat lopen.
Daarnaast geeft hij prima info over de stad en laat hij ons een flink gedeelte van de binnenstad zien.
Het was vanmorgen direct de tv aan bij het opstaan, want om 08:44 zou de eerste minuut stilte worden gehouden. Het was indrukwekkend, zeker omdat alles zo’n 10 kilometer verder plaatsvindt. We zijn nu twee weken in de States en hebben heel veel gezien en gelezen over 9/11. Het raakt ons. Tien jaar geleden lagen we voor de tv om het allemaal te volgend, nu voelen we ons een klein beetje getuige van wat voor verschrikkelijk drama er 10 jaar geleden afspeelde.
Je zou echter verwachten dat heel het land stil staat op de belangrijke momenten van inslagen en instorten, maar het is niet zo’n zoals 4 mei bij ons. Alleen op de plekken waar herdacht wordt staan mensen stil. Wij merken buiten dat er geen vliegtuigen van en naar Newark gaan en de vlaggen hangen halfstok, weinig onderweg. Ja, alle radiozenders maken fantastische verslagen. Een boel zitten live bij het oude World-Trade Center, maar 1 zender is bij een moeder die haar twee zonen is verloren. Een prachtig verslag hoe zij de dag doorkomt. Kippenvel!
Wij zitten in de auto naar Boston. Een tripje van zo’n 3,5 uur, maar wij gaan ‘m met nogal wat onderbrekingen maken. We zouden eigenlijk ‘s avonds nog naar Boston gaan, maar we doen het even rustig aan. Na 2 lange drukke dagen in New York zijn we redelijk moe.
