Mark Rijk

We pakken vanmorgen vroeg de auto richting Staten Island. Onderweg
doemt de skyline van Manhatten al een paar keer op. We parkeren de auto en nemen de ferry. En jullie zien het, na 3 dagen klote weer is het vandaag weer fantastisch!

Het is echt prachtig om vanaf deze kant naar New York te gaan. Staand
voorop het schip zie je de wolkenkrabbers steeds een stukje groter
worden en je vaart ook nog eens pal lang het vrijheidsbeeld.

Opvallend is dat er een 10tal meter naast de boot een politieboot meevaart. We hoeven niet zolang na te denken waarom dat is, want deze ferry zou ook een potentieel doel kunnen zijn. Binnen 20 minuutjes zetten we voet aan wal en zijn er. Hello New York!

Aangezien we 6 jaar geleden alle grote toeristische plekken hebben
gezien, willen dit keer de wat andere wijken van New York zien. Daarom
gaan we een foodtour doen in Greenwich village (Bedankt voor de tip Marieke).

Onder begeleiding van een gids maken we een flinke wandeling door de omgeving langs allerlei winkels en restaurants. En het leuke is, je krijgt overal een
hapje.

Na thuiskomst nog wel eens een uitgebreid verslagje maken, maar bezoek je New York, dan is dit een ontzettend leuke manier om deze stad eens op een ander manier te leren kennen.

Een 83-jarige!!! restaurant-eigenaresse. Wat een lieverd. En ze kan nog heerlijk koken ook!

Na de tour hebben we de metro genomen naar Ground Zero. Wij waren hier 6 jaar geleden en het is sindsdien flink veranderd. Wat als eerste opvalt is de ‘freedom tower’.

De voorbereidingen voor zondag zijn druk aan de gang.

Des te dichter we bij de plek komen, des te meer aandenken je ziet van 11 september. De boksschool om de hoek heeft een speciaal bord neergezet. De mannen staan bij het bord, omdat er net een Duitse fotograaf de heren achter het bord heeft neergezet.

Iets verder zien we deze man. Wilders heeft hier een half jaar geleden nog een speech gehouden over de moskee en hier hebben we met een medestander te maken.

Er loopt veel pers rond. Bij de inmense plaquette ter nagedachtenis aan de gesneuvelde brandweermannen, zingt een groep Zuid-Koreanen oa het Amerikaanse volkslied. Het is een tenenkrommend. Vooral wanneer ze klaar zijn en op hun knieen de plaquette minutenlang gaan aaien met nep tranen in hun ogen. Ik begin bijna te kokhalzen, maar de mannen van de Koreaanse televisie smullen ervan.

Ik heb meer oog voor de man die met al zijn ziel en zaligheid alles aan het schoonmaken is. Dat ding zal blinken zondag. En wel goed ook!

De beveiliging is door een mogelijke dreiging indrukwekkend. Iedere 10 meter staat er beveiligingsbeambte of een agent. Veel Amerikanen schudden ze de hand en zeggen dat ze een heldendaad verrichten. Het komt misschien wat overdreven over, maar uit alles blijkt diepe respect.

Ook zien we tal van brandweermannen vanuit de hele US. Ze praten en geven elkaar soms een knuffel. Zoveel collega’s hebben hun leven gegeven op deze plek 10 jaar geleden. Ze komen hier naar toe om de brandweerlieden uit New York te steunen in deze moeilijke tijd.

Op plaatsen waar kleine momentjes staan is het druk. Het is stil, veel mensen maken een foto en de verbazing is 10 jaar later nog steeds van de gezichten af te lezen. Ik kijk ook regelmatig omhoog. Het is toch niet voor te stellen dat 2 enorme gebouwen in elkaar donderden. Stel dat het nu zou gebeuren, waar moet je naartoe vluchten?

Daarna doen we nog een paar plaatsen in Manhatten aan. Jes koopt nog een paar mooie ‘stamps’. We nemen een broodje bij Subway (we zitten nog vol van de foodtour) en gaan met de ferry weer terug naar ons hotel. Tot morgen New York! Wat ben jij toch een heerlijke stad.

• Share