Mark Rijk

Wat had ik er een vertrouwen in voor de Tour de France. De Nederlanders zouden gaan vlammen dit jaar met Gesink voorop. Hij liet in de maand juni zien dat hij in topvorm kwam en reed met de besten mee in Dauphine Libere. Het verhaal is bekend. Hij viel, brak zijn pols en kon naar huis.

Erg jammer, maar we hadden nog meer troeven. Troef nummer 1, Niki Terpstra. Won in juni een rit in de Dauphine en zette een beresterk nummer op in de Ster Elektrotoer. Overgangsetappes waren er voldoende in deze Tour, maar Terpstra zat niet 1 keer bij de beslissende groep. U heeft zijn naam alleen maar voorbij horen komen wanneer er uitleg gegeven moest worden hoe zwaar die bergetappe niet was. Watskebeurt? Alles in opdracht van Ciolek?

En dan troef 2, Stef Clement. Was goed op dreef in het voorjaar en won ook een rit in de Dauphine. Daar moest toch wat te halen zijn voor Stef? Totaal nergens in heel de Tour. Joehoe Stef!? En laten we het dan helemaal niet hebben over Joost Posthuma, Laurens Ten Dam en Martijn Maaskant. Ja! Ze reden mee! Al deed Joost nog prima werk voor Garate naar de Ventoux.

Nee, wij moesten het hebben van Albert Timmer en Kenny van Hummel van de Skil formatie. Skil kreeg een wildcard, maar had eigenlijk niets te zoeken in Frankrijk. Eerlijk is eerlijk, het is ‘n ploeg met enige faam in wedstrijden van het B garnituur, maar ze presteerden voldoende naar krachten. Albert Timmer deed tot twee keer toe tot laat in de finale mee voor een overwinning en Kenny van Hummel… ja, het verhaal is bekend.

De keiharde cijfers zijn dat het 4 jaar geleden is dat er voor het laatst een Nederlander een etappe won. Vier lange jaren waar we iedere keer zeggen dat het jonge talent komt aanstormen. Menig coureur werd al als mogelijke Tourfavoriet genoemd. Laten we volgend jaar maar weer hopen op een rit, want die mogelijke tourwinnaar, daar heb ik al geen vertrouwen meer in.

• Share