jun 12 2009
HELD MARINANGELI
Vanavond start de Delta Tour Zeeland en daarin start iemand die ik met een speciale blik in de gaten zal houden. Het zal u niets zeggen, maar let eens op nummer 64. Hij luistert naar de naam Sergio Marinangeli.
Zoals gebruikelijk was er tijdens de Tour de France van 2004 een Tourtoto. Weken van te voren was ik bezig om mijn lijstjes in te vullen en vooral het sprinterslijstje kreeg de nodige aandacht. De goede sprinters kregen een plaatsje in m’n lijstje, maar je moest wel iemand hebben die niemand anders heeft. Ik koos dat jaar voor Marinangeli. Hij had wat redelijke uitslagen gereden en weinig mensen zouden hem toch nemen..
Het bleef echter stil tijdens de eerste ritten in 2004. Sergio Marinangeli eindigde telkens buiten de top 10 en dat leverde mij niks op. Ja, het ging goed qua punten met de andere renners, maar een echte klapper had ik nog niet gemaakt. Die Tour zouden we nog met de camper de ronde een klein weekje gaan volgen. Misschien kon ik ‘m bij de start nog eens een hart onder de riem te steken.
Echter liep het anders. In de rit naar Angers was Sergio daar ineens. Met een 6e plaats kwam hij dicht bij de grote sprinters. En ik? Ik won die dag de dagprijs in de Tourtoto en kon wat Euro’s bij laten schrijven. Marinangeli was nu al mijn held. Hij haalde zelfs drie dagen later nog een keer een mooie plek in de top 10. Weer kassa!
Ik stond fier bovenaan. Prijkte die zaterdag in de PZC en vertrok met de camper om de Tour de France zelf te gaan zien. Als ik ‘m tegen kwam zou ik hem in mijn beste Italiaans bedanken. Dat moment kwam twee dagen later al bij de start. Toen we vlakbij de Teambus van zijn ploeg stonden (Domina Vacanze) kwam hij plots uit de bus. “Ale Sergio!” Hij keek een beetje vreemd en zwaaide naar me. Hij had natuurlijk geen idee wie ik was en waarom ik naar hem riep. Ach, mijn dank was overgebracht en dat was het belangrijkste.
Twee dagen later stonden we op de flanken van Plateu de Beille. Het was de slotklim en aangezien het er nogal druk was stonden we ruim 15 kilometer onder de top. Armstrong en Basso zagen we strijdend omhoog komen en daarachter kwamen de vele gelosten. Na ruim een half kwam daar ‘de bus’ in een slakkentempo aan. Zij hadden heel de dag gezwoegd om op tijd binnen te komen. Bij ons moest er echter nog ruim 15 kilometer geklommen worden. Aangezien het rond ‘de bus’ er altijd relaxed aan toe gaat ren ik altijd een stukje mee en probeer ik nog een Nederlander naar boven te duwen. Ik zag bijvoorbeeld dat Steven de Jongh het verdomd moeilijk had. Hup, even een meter of 20 geduwd zodat hij zijn benen kon strekken. Terwijl ik hem een laatste duw geef zie ik twee renners die het tempo van de bus niet kunnen volgen. Ik krijg schrik! Daar was Sergio die naar zijn laatste adem hapte. Wanneer hij te laat binnen zou zijn zou hij zeker geen punten meer voor me binnen halen. Ik zet het op een lopen en duw ‘m op zijn onderrug tientallen meters omhoog. Ik hoor ‘m snakken naar lucht en zijn onderrug lijkt wel een zeem van zweet. Het is of ik in een plas sta te duwen. Ik neem afscheid met een ferme zet en hoop dat hij nog op tijd aankomt. Ale Sergio!
Een dag later blijkt dat ik mijn inspanning niet heeft geholpen. Marinangeli komt te laat binnen en moet uit de Tour de France. Echter heeft hij me die twee keer zo goed geholpen dat ik het sprinterklassement win in de Tour-toto. In totaal levert het me ruim 200 Euro op.
Sergio, succes dit weekend en hopelijk presteer je weer eens wat. Sinds die Tour heb je anoniem in het peleton gereden en niemand heeft nooit (meer) iets van je gehoord. Zelfs je trouwste fan niet.
