apr 05 2009
COME ON JOHNNY!
Johnny Hoogerland (rechts) bij de start van de Ronde van Vlaanderen.
Het is voor het eerst dat ik na een wielerwedstrijd zo mijn stembanden voel. Sterker nog, ik ben hees. Een dag Ronde van Vlaanderen heeft het uiterste van mijn keel gevraagd, maar volgens mij gaat dat nog wel eens meer gebeuren.
Er is maar 1 oorzaak, Johnny Hoogerland. De renner uit Yerseke, of zoals Wuyts het uitspreekt Ier-zeike, stond vanochtend bij de start strak van spanning. Zo goed gereden in de wedstrijden hiervoor, maar kon hij zoveel kilomters aan?
Het was voor het eerst dat hij een wedstrijd reed van meer dan 220 km in het profpeleton. Op de heenweg naar Brugge had ik er een zwaar hoofd in. Uitrijden zou mooi zijn, maar verder…?
Een uur of 8 later staan we op de laatste klim, de Bosberg. Vier man vooruit met zo’n 40 seconden voorsprong op het peleton. Er moet een reactie komen van Rabo of Cervelo, anders is het gedaan. Onze koersradio piept, er is was het gebeurd. “Aanval uit het peleton, met daarbij Johnny Hoogerland.” We worden gek! De Belgen naast ons staan ons verdwaasd aan te kijken. “Johnny Who?”
Het is midden in de finale en onze eigen Johnny doet mee voor de ereprijzen. Het is in 1 klap duidelijk, Hoogerland kan dit aan. En nog verdomd goed ook. Acht kilometer later worden ze ingekerend, maar het beeld op de Bosberg geeft desalniettemin kippenvel. Johnny rijdt midden tussen alle tenoren de laatste klim op en wij schreeuwen de longen uit ons lijf. Wat een genot. Wat een heerlijkheid dat er weer een Zeeuw meedoet in het profpeleton. Ik hoop van harte dat mijn stembanden na iedere koers zich zo mogen voelen. COME ON JOHNNY!!!
