sep 02 2008
VIA CASH NAAR NASHVILLE
Vanochtend voor het eerste een beetje uitgeslapen. We waren moe na een aantal dagen vroeg uit bed en dus even wat gas terug. Na dat we uit bed waren zijn we eerst naar Owensboro gereden (de geboorteplaats van Johnny Depp trouwens) om bij Wendy’s ons ontbijt te nuttigen. Een all-americam (typisch amerikaans) met scrumled eggs en hashbrown. Jes wordt er wakker van.
Bij de Wendy’s zitten een aantal winkels en natuurlijk lopen we even de dierenwinkel binnen. Halloween is weer in aantocht en dan moet je beest er natuurlijk ook angstwekkend uitzien. Of als echte hot-dog.
Daarna kopen we beiden nog even wat shirts bij de KMart (geweldige tip Marieke!) en waggelen we de Hallmark shop binnen. Hier zijn de eerste kerstornamenten al binnen endus kopen we er natuurlijk een aantal.
Het is vandaag weer ontzettend heet, een 35 graden. Maar in de auto met airco richting Hendersonville gaat dat prima.
Thumbs up!
Tennesse! De staat waar we een aantal dagen zullen blijven.
Even onderweg langs de Starbucks voor een koffie met cookie! Jessica met haar nieuwe shirt die haar borst beter beschermd tegen de felle zon. En hij is nog ontzettend tof ook!
Net zo zoet als die koek?
En dan rijden we door naar Hendersonville. De plek waar mijn held Johnny Cash jaren heeft gewoond en nu begraven ligt. Over Johnny Cash Parkway rijden we het plekje binnen en zien als snel de begraafplaats. We parkeren onze auto en zien de meeste bloemen staan bovenop staan. Daar moet Johnny, samen met zijn vrouw liggen. We stappen de heuvel op en zie de bloemenrij liggen.
Eerlijk gezegd krijg ik wat kippenvel. ‘Six feet’ van de man die mij in vele goede stemmingen brengt. Wat wel meteen opvalt is de gedenkstenen bovenop het graf. Marieke en Serge zijn hier een half jaar geleden geweest en toen waren het nog kleine gedenkplaten, zoals bijna iedereen op het kerkhof. Eerlijk gezegd een mooi eerbetoon.
Al bijna weer vijf jaar geleden dat Johnny hier is begraven. June heeft dat lustrum al vol gemaakt. Prachtig naast elkaar zoals ze de laatste jaren van hun leven zo met gelukkig met elkaar zijn geweest.
Voor mensen die Johnny Cash niet zo kennen raad ik toch echt aan om de film “I walk The Line” eens te bekijken. Een prachtige film over het leven van Johnny en June.
Pal naast het graf ligt Merle Kilgore, de man die redelijk wat nummers heeft geschreven voor Cash. Let op de laarzen naast het graf, echte cowboylaarzen.
En daarom ligt waarschijnlijk een groot gedeelte van zijn familie in zijn nabijheid. Mooie tekst.
De rest van kerkhof is simpel, maar door de bloemregen maakt het een grote indruk.
Nog even een laatste blik en we gaan weer verder…
… naar de plaats waar zijn woonhuis heeft gestaan. Ja, heeft gestaan, want een twee jaar geleden brande het huis compleet af.
Het huis wordt bewaakt met camera’s. Een mannetje in het hokje heb ik niet gezien, maar door de geblindeerde ramen weet ik niet of er echt niemand zat.
Het is eigenlijk ook weer een treurig verhaal, want op deze plek zou een museum zijn gekomen over Johnny en June. Godzijdank is het nog wel gebruikt voor opnames van de film ‘ I Walk The Line’. Wat er nu mee gaat gebeuren is nog onbekend.
Voor wie de film heeft gezien is de aanlegplaats een bekende plek.
Het was mooi om even te zien en eigenlijk vind ik het balen dat Cash niet de plek heeft gekregen die Elvis wel kreeg. Een plek waar mensen nog even in het leven kunnen kijken van hun held. Elvis heeft Graceland, Johnny Cash heeft (nog) niets.
We pakken de auto en rijden naar Nashville. Een 10-baans weg, we komen dichter bij de drukke stad.
We checken in en rijden naar het winkelcentrum.
Een ontzettend groot winkelcentrum waar we morgen nog even een kijkje gaan nemen. Aangezien Rainforrest Cafe hier zit eten we er natuurlijk wat.
En we doen nog een klein rondje door het centrum met oa een outdoor winkel. Allejezus groot en alles te verkrijgen… yep, alles!
Naast de shirts staat een nagemaakt rif met zwaardvissen en ander gespuis.
We kunnen het niet laten om de Barnes&Nobles in te lopen. De beste boekenwinkel in de states met alles wat je maar in kan denken. Onderstaand boek is meegenomen… we hebben er even in staan bladeren in de winkel en de tranen liepen over onze wangen. Wil je het zien? Kom bij terugkomst even langs, het is hylarisch!
En dan kom je dit ook allemaal tegen. Ik heb eigenlijk een beetje te doen met McCain. Zijn dagen zijn op dit moment belangrijk voor de verkiezingen, maar alle hurricanes gooien roet in het eten. En ach, zo’n boekje helpt natuurlijk ook niet.
En een paar uur verder zoeken we onze auto en rijden naar het motel.
Morgen weer een dag Nashville met oa een bezoek aan de Country Music Hall Musem.
Tot morgen!
