sep 05 2008
MEMPHIS
Nou, het weer zat mee vandaag. Zoals Jessica zei: “Het is heerlijk weer!” Bewolkt en een graad of 25. Het is genieten na dagen lang 35 graden en veel vochtigheid.
We rijden vanmorgen vroeg direct naar Graceland.
Kopen de kaartjes en nemen de Audio-Tour. We zijn sowieso gek van audio-tours. Het is altijd heerlijk om de info te horen in plaats van alles te lezen.
Met de bus rijden we naar de andere kant van de straat. De oprit van Graceland is immens groot alleen wanneer je 1 keer voor het huis staat valt de grootte eerlijk gezegd een beetje tegen. We hadden het beiden veel groter verwacht, maar eigenlijk is het een fatsoenlijk huis met een enorme lap grond.
De Tour start in de woonkamer. Het blijft vreemd om direct na de voordeur in de woonkamer te stappen. Het ziet er allemaal natuurlijk wel overweldigend uit. Iedere detail is ‘n kunstwerkje.
En direct staan we oog in oog met de trap. De trap waar je niet naar boven mag, dit omdat er nog privacy moet zijn voor dochter Lisa Marie Presley. Ja sorry, maar ik geloof er allemaal niet zo in. Hij is dood gevonden in de badkamer, maar waarom zou je die niet mogen zien? Het blijft vaag dat er nooit iemand naar boven mag.
Zou ik even snel naar boven rennen? Ach… ik ben wel benieuwd naar de rest van dit imposante huis.
De kleine Lisa Marie Presley en ex-vrouw Priscilla. Elvis zou waarschijnlijk omdraaien in zijn graf wanneer hij zou weten dat deze foto in het huis zou hangen. Zijn ex heeft hem zoveel verdriet aangedaan. Een aantal jaren voor Elvis zijn dood ging zij er vandoor met een ander en liet ‘m alleen achter. Dit kon Elvis niet aan. Hij raakte aan de drugs en drank en het einde weet iedereen. In die slechte tijden heeft Priscilla nooit meer naar ‘m omgekeken. Tot na zijn dood, want regelmatig verkondigt ze nog zoveel van hem te houden en hem iedere dag te missen. Ach, ga toch weg!
De trap naar de kelder. Bizar met zoveel spiegels.
De tv-room. Drie tv’s naast elkaar, want Elvis wilde niets missen.
En de wereldberoemde Jungle Room met zelfs tapijt aan het plafond. Zou dat ooit weer eens mode worden? Echt verschrikkelijk lelijk, maar het blijft de famous Jungle Room.
Het huis aan de achterkant.
Daarna lopen we door de tuin naar een bijgebouw. Het hangt vol met allemaal gouden platen en zijn kleding. Het is prachtig! Natuurlijk ook een gouden plaat voor Kentucky Rain. Mijn inziens 1 van de beste nummers van Elvis.
De trouwjurk en het trouwpak.
Het zwarte pak van de Comeback show. Een van de mooiste stukken tijdens de tour.
De squash-ruimte is helemaal vol gehangen met gouden platen. Ik word er stil van en dan bemerk je hoeveel succes hij over de hele wereld heeft gehad.
En deze hangt er ook. I’m proud to be Dutch! Goed gedaan Junkie XL.
Er zit zoveel detail in de pakken.
En dan lopen we naar zijn begraafplek. In mijn verbeelding had ik het anders voor gesteld, eigenlijk wat groter.
Toch is het een plek waar even de kippevel over mijn rug loopt. Zeker omdat je begeleid met muziek, via de audio-tour, naar het graf loopt.
Het Mekka van de Rock & Roll. Fans van over de hele wereld hebben er hun ‘bedankje’ liggen.
Godzijdank geen gekke luitjes die in tranen uitbarsten. Iedereen is wel gepast in stilte.
En dan is de Tour klaar en zien nog even een schimp van de voorkant.
We nemen ook nog een bezoekje aan het Car Museum. Jammer dat er bijna alleen maar replica’s staan, zoals de ‘pink cadillac’.
Krokodillen leer in goud gedompeld. Elvis wilde overal wel iets gouds in of op hebben.
En dan nog een kijkje bij Elvis zijn prive vliegtuig.
Kunnen we ‘m niet even lenen voor de terugvlucht naar Nederland?
De voorkant van Graceland inclusief de zotten die alles vol hebben gekalkt.
Zou het!?
Walking in Memphis. Graceland was prachtig en als Elvis liefhebber een must om eens te zien. Alleen, ik had het vreemd genoeg groter verwacht.
Daarna gaan we naar het centrum van Memphis waar het Lorraine Motel is gevestigd. De plek waar Martin Luther King werd doodgeschoten. Het is intussen omgebouwd tot het Civil Right Museum. Er wordt in chronoligische volgorde alle gebeurtenissen verteld overgebeurtenissen van de Amerikaanse burgerrechten. Het is een museum waar we stil van worden en waarin maar eens duidelijk wordt hoe bekrompen mensen kunnen zijn. Tot 1968 mochten zwarten niet stemmen, moesten ze naar aparte wc’s en konden ze oa niet naar blanke restaurants. Het is nog maar zo’n 40 jaar geleden en dat beseffen we met de minuut des te meer.
Jes had nog een treffende vergelijking. Wat Martin Luther King is voor de rassenhaat in de 60′er jaren is Anne Frank als symbool voor de rassenhaat in de tweede wereldoorlog. Het hele museum maakt diepe indruk.
De plek waar vandaan het schot is gelost. Het kleine raampje midden in beeld. Helaas mogen er binnen geen foto’s worden genomen. Heel erg jammer, want de kamer waar Luther King leefde in zijn laatste nacht zou een mooie plaat opleveren. Normaal gesproken durf ik dit soort verboden nog wel eens te negeren, maar ik ben vandaag lief geweest.
Na al dit gemuseum pakken we de auto en gaan naar Peabody Hotel. Het meest luxueze hotel van Memphis, maar daarvan is het niet bekend.
Want in de Peabody leven 5 eenden…
… in de fontein midden in de lobby.
Daar zitten ze niet de hele dag, want tussen 5 uur ‘s avonds en 9 uur ‘s ochtends hebben ze hun verblijf bovenop het hotel. Op de genoemde tijden stappen ze dan over een rode loper naar de lift om dat vervolgens ‘s ochtends weer te doen in de andere richting. Heel het schouwspel duurt maar 30 seconden, maar het lijkt wel of Paris Hilton naar een filmpremiere gaat. Hoe zot kan je hebben!?
Op naar de lift… en klaar is het feest.
In de buurt van Peabody ligt Beale Street. Het muzikale hart van de stad.
Het is een straat waar in veel cafe’s de blues muziek wordt gespeeld. De bekendste blues club is de BB Kings’s en daar gaan wij een hapje eten.
Vanavond ‘Blind Mississipi Morris’. Wohoo, wat een verdomd lekkere muziek.
Blind Morris is ook niet meer de jongste en mag het vanaf een stoel doen.
Het is eigenlijk zonde dat de animo zo laag is. Maar het toeristenseizoen is al een weekje over. Achter de drums trouwens zijn metgezel die ook nog eens gitaar speelt. Ja, niet apart, maar gewoon tegelijk. Da’s knap.
We hebben nog een paar drankjes gedaan en lopen dan weer terug richting auto. Deze wc-bril is te gek. Jammer dat hij te groot is voor de koffer.
Morgen weer vroeg uit te veren om naar Atlanta te rijden. Een flinke reis van een klein zeven uur.
Tot morgen!
