Mark Rijk

En ze gaan zeker iets nieuws beginnen vanaf 7 april. Dit programma, wat in de nieuwe sportuitzending gaat komen, wordt een hopelijk een succes waar heel voetballend Zeeland wat aan zal hebben.

Ik hou het zo zachtjes aan niet meer, want na het zien van het nieuwe decor (waar ik jammer genoeg geen plaatjes van mag laten zien) en de eerste afleveringen van alle programma’s, wil ik zo snel mogelijk over.

Deze week wordt er overigens zo links en rechts al wat prijs gegeven in krant en op tv. Volg de uitzendingen zou ik zeggen en je ziet al flink wat nieuws.

Nog precies twee weken en dan is het nieuwe Omroep Zeeland een feit. En wat natuurlijk meteen op zal vallen is het nieuwe decor. De oude versie zal ik in ieder geval missen als kiespijn, want in de loop van de tijd heb ik het menigmaal vervloekt.

Een voorbeeld zo’n zwak punt in het decor waren ‘de knoppen’ (zie centraal op bovenstaande foto). Tijdens de nieuwuitzendingen zaten deze pal achter de presentatie. Nu lijkt dat niet zo’n ramp, maar wanneer er zo’n knop net naast degene die presenteerde uit kwam, was het geen gezicht. Een soort van Mickey Mouse was het resultaat. Advies was dus als een stokpaard blijven zitten en graag het haar breeduit laten hangen.

Nog zo’n probleem was de grote van de tafel. Of lees liever, de veel te kleine tafel. Bij het discussieprogramma Desalniettemin zaten gasten bijna bij elkaar op schoot om nog een fatsoenlijk shot te krijgen. De tafel was veel te klein en helemaal rond, waardoor alles leek af te spelen op een postzegel.

Ik heb de schetsen van het nieuwe decor gezien en godzijdank zijn al deze slechte eigenschappen eruit gehaald. Sterker nog, het gaat, denk ik, een juweeltje worden. Ja, denk ik, want de studio is nu nog volkomen leeg! De studio wordt in zijn geheel extern gemaakt en komende week in Souburg in elkaar geschroefd. Ik ben zeer benieuw, want ook ik ga weer als regisseur ermee aan de slag en dus zal het hard repeteren zijn geblazen de komende weken.

Inhoudelijk gaat het in de toekomst ook totaal anders. De nieuwuitzending wordt heerlijk om naar te kijken. Veel beeldwisselingen, een stukje staande presentatie en een paar lichtwissels. Tevens gaat Desalniettemin -veranderd van naam- er een dag extra bij komen en gaan er meer gasten aan tafel (kunnen) komen wat de discussie alleen maar ten goede gaat komen.

Op de woensdag en vrijdag gaan er twee compleet nieuwe programma’s verschijnen. Op de woensdag een programma op locatie met twee ‘nieuwe’ gezichten. Voor dit programma ben ik afgelopen week flink bezig geweest en staat -mijn inziens- al als een huis. Enige vergelijking kan je maken met ‘Who’s Next‘ wat gepresenteerd werd door oa Babs Assink. Zij heeft ook mee gedacht met het nieuwe format en de begeleiding van de nieuwe presentactrices. Een programma met een gesprek op locatie waarbij 1 persoon centraal staat.

En dan de vrijdag. Dat gaat iets worden wat mijn inziens uit kan groeien tot een groot succes. Om enige vergelijking te maken dan doe ik dat met het maandoverzicht van De Wereld Draait Door. Twee vaste gasten (waarvan er 1 een nieuwe TV ontdekking gaat worden) en twee gasten die nieuws gerelateerd zijn. Presentatie is in handen van… dat houdt ik nog even voor me, want ook dat gaat weer een nieuw gezicht worden.

Affîn, genoeg geratel over het nieuwe decor met programma’s… was het maar 7 april.

Dag na dag kruipen we dichter naar D-Day toe. De magische dag die 7 april heet en waarop Omroep Zeeland een compleet ander gezicht gaat krijgen komt alsmaar dichterbij.

Ik heb er regelmatig over geblogd en toen was het altijd toekomstmuziek. Nu, met nog een aantal weken te gaan, werpen zich de eerste vruchten af. Vorige week zijn we druk bezig geweest met de eerste NIEUWE aflevering voor Trugkieke. Ja inderdaad, ik heb gedraaid voor Trugkieke! Het programma waarin altijd de oude films uit het stof werden gehaald en met de karakteriserende stem van Jan-Willem Antheunisse werden gevoice-overd. De beelden en voice over worden nog steeds gebruikt in de nieuwe versie, maar het materiaal zijn nu de basis voor de nieuwe opzet van Trugkieke. We gaan nu kijken wat voor verhalen er achter de beelden van toen schuilen.

De eerste aflevering bijvoorbeeld zal gaan over vliegenier Van Der Poest Clement die in de jaren ’30 al zijn camera meenam om beelden te maken van Zeeland vanuit de lucht. Hij ging  ver, erg ver, om prachtige shots te maken. Om een mooi beeld van zijn woonplaats Nisse te maken vloog hij op een meter of 20 meter boven de grond met in de linkerhand de stuurknuppel en in zijn rechterhand de camera. Het leverde fantastisch shots op. Het verhaal over Van Der Poest Clement is prachtig samen gevat door zijn zoon Dries.

Vandaag is de laatste hand gelegd aan de montage en het wordt een juweeltje. Maandenlang bedenken van de nieuwe opzet heeft een fantastisch resultaat opgeleverd. Ik hoop van harte dat Zeeland de nieuwe opzet enorm kan waarderen en dat wij dit niveau vast kunnen houden.

Als klein iel scharminkeltje kwam hij hier vorig jaar binnen. Een tikkeltje verlegen, maar vanaf het eerste moment een kat die bij je wilde zijn. Al was het niet op schoot dan lag hij daar zeer dicht bij in de buurt.

In dat laatste is weinig veranderd, maar Bowie heeft zich ontpopt als een kat met een heerlijk eigen willetje die (godzijdank) de gordijnen laat voor wat ze zijn en de meubels (op een wilde actie na) ongemoeid laat. Één ding is er wél veranderd. Zijn omvang. Bowie kwam hier binnen als mager scharminkel (zie foto rechtsboven), maar binnen een jaar heeft hij een vrolijke hangbuikje. Toch vreemd, want sporten is een kwartier per dag zijn grote hobby. Van slaapkamer naar woonkamer doet hij op een goede dag onder de 8 seconden. Daarna nog wat korte sprintjes achter de laserlamp en Bowie voegt zich weer bij je op schoot.