mrt
11
2007
Een gesprek met een natuurkundige maakte mij een aantal jaren geleden wakker. Het gesprek ging over het vergroten van het ozongat en het verzoorzaken hiervan door de mens. Meneer drukte mij op het hart, geloof die flauwekul nu maar niet dat ‘wij‘ de veroorzakers zijn. Het is de oorzaak van het klimaat dat we weer naar een warmer tijdperk gaan, netzoals het na de ijstijd ook weer flink in temperatuur is gestegen.
Het is me altijd bijgebleven en ik bekijk de nieuwe regels tegen co2 uitstoot huiverig aan. Verlaging van snelheid, milieutarief, etc, etc. Of wij ons als een kudde schuldig moet voelen? Lang leve de beurs van de mensen die hier flink aan verdienen. Ooit geweten dat vulkanen per jaar meer co2 uitstoten dan alle fabrieken, vliegtuigen, brommers, motors en de rest van de rattaplan bij elkaar? Nee? En hoe lang doen zij dat al? Juist! Sinds de aarde bestaat.
Gelukkig hebben we internet en is er nu de film ‘The Great Global Warming Swindle’. Een antwoord op heel veel vragen waarom de temperatuur de laatste jaren zo omhoog is gegaan. Meneer de natuurkundige zal dus best gelijk hebben. Het wordt weer warmer, en niet door ‘ons‘!
The Great Global Warming Swindle (1u16m)
mrt
08
2007
En dat was weer een avondje live televisie. Ietwat chaotisch endus kon het draaiboek vanaf minuut 1 direct de prullenbak in. Team zorgde weer voor prima faciliteiten en voor de rest heb ik geen klachten.
Qua resultaat, ook in Zeeland weinig bijzonders. Marijnissen won ook hier zijn zetels voor de 1e kamer. Ik vraag me hardop af of een Zeeuwse SP stemmer zich 1 seconde heeft verdiept in de provinciale lijst. ‘Zwaargewichten’ zijn er niet op te vinden en met een lijsttrekker die, op het eerste gezicht, geen affiniteit met Zeeland heeft, wordt het een verdomd zware dobber. Toch succes en wie weet wordt het tegendeel bewezen.
Update’je: Oma is blij . Knappe plaat Ruben! (bron: PZC)
mrt
07
2007
Wat raak je snel gewend aan zo’n lief beestje. Bowie heeft zijn plek al snel gevonden en heeft regelamtig het hoogste woord. Wat zou zo’n beest toch willen vertellen tegen je? Leuk is het in ieder geval wel.
BOWIE TALK
mrt
07
2007
Fransen noemen het pluie, Jos Broeke depressie, maar ik noem het liever, vies vuil pokke weer! Je kan mijn humeur ‘s morgens niet snel tot een absoluut nul punt laten dalen, maar wanneer ik de druppels aan het raam zie kleven haak ik al af. Zeker wanneer er een draaidag in het verschiet ligt. Lekker plonsent de dag door met alle narigheid van dien.
Als cameraman wordt je zot van regen. Het begint al met een regenhoes waarvan er geen enkel voldoet aan de eisen. Iedere hoes zijn gebrek luid het motto. Bij de één kom je niet fatsoenlijk bij de witbalans, bij de ander is het vinden van de macro een drama. En dan noem ik nog niet eens het regelen van je geluidsniveau. Verzin een regenhoes en ik noem je het nadeel ervan.
Dan probleem twee. De condens die zich een hele dag rond je waant. Je komt nog maar vrolijk uit een lekker warm autootje gestapt, zet je oog aan de zoeker en plops, beslagen! Spugen wil wel eens een moment helpen, maar dat werkt na verloop van tijd ook niet meer. Vergeet dan ook niet dat ik bril dragend ben endus bij elke spetter er een bollingsfactor bijkomt waar je kippig van wordt.
En dan het grootste knelpunt waar je als kijker ook nog eens mee aan kan storen. Je lens wordt nat. Ieder shot je doekje over de lens, maar o wee dat het er niet net een spetter op de plek van de geïnterviewde zijn hoofd komt te plakken. Poetsen is pas gewenst tijdens een vraag van de verslaggever en je camera een tikje naar links geeft weer een totaal verziekt kader. Je merkt het, Mark heeft weer een heerlijke dag gehad vandaag.
De italianen noemen regen trouwens pioggia. Dat klinkt toch al wat beter. De pot op met dit weer!
mrt
02
2007
U had ‘m misschien al bij de fotoblog gezien, Bowie . De kat die vanaf morgen ons huis vol zal hangen met zwarte haren, de bank van boven tot onder zal vernielen en om de haverklap het parket onder zal schijten. Maar gut, we nemen het op de koop toe.
Jes en ik hebben het er jaren over maar altijd was er iets wat ons tegen hield. Tot we afgelopen week in het asiel waren en daar Bowie zagen. Op slag verliefd, een kroelkat, aanhankelijk en ontzettend lief. Na een half uur waren we het er over eens, Bowie mag bij ons komen wonen.
Natuurlijk hadden we nog geen kattenbak en heel de mik mak aan spullen voor het beestje, dus hup naar de dierenwinkel. Wij dachten wel eens even wat stoere spullen te kopen. Een stoere krabpaal, een design kattenbak. We kwamen van een natte kermis thuis. Een krabpaal is standaard lelijk en een kattenbak is alleen maar voor de praktijk bedoeld. Ik had het kunnen weten, want nooit en te nimmer een eigenaar van een dierenwinkel gezien die smaak had.
Maar ach, als Bowie er maar blij mee is. En anders… dan genieten we nog even van een bank die ongeschonden is. Bowie kan morgen op een hartelijk ontvangst wachten, dat zeker!